Φανταστείτε ότι εμπιστεύεστε σε ένα δάσκαλο το παιδί σας για βοηθητική διδασκαλία. Ο δάσκαλος διδάσκει το παιδί σε επίπεδο ανώτερο από αυτό στο οποίο βρίσκεται ο μαθητής και φυσικά ο τελευταίος αδυνατεί να παρακολουθήσει. Διαμαρτύρεστε δικαίως στον δάσκαλο και αυτός σας απαντά ότι διδάσκει όλους τους μαθητές αυτής της ηλικίας με τον ίδιο τρόπο και στο ίδιο επίπεδο. Προσθέτει ότι θεωρεί αυτή την πρακτική δημοκρατική. Διακόπτετε βεβαίως την συνεργασία σας με τον δάσκαλο και προσλαμβάνετε άλλον που θα διδάξει το παιδί σας λαμβάνοντας υπ' όψιν το επίπεδό του.
Στα καλά φροντιστήρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν τμήματα προχωρημένων. Στα καλά ιδιωτικά σχολεία το ίδιο. Γιατί στα δημόσια σχολεία δεν εφαρμόζεται αυτό το σύστημα; Είναι πράγματι "αντιδημοκρατικό" και κάνει διαχωρισμούς στη γνώση ή βολεύει τους δασκάλους με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που αρνούνται να δουλέψουν και να προσπαθήσουν περισσότερο; Οι ίδιοι γονείς που δεν διανοούνται να εμπιστευθούν τον δάσκαλο που αναφέραμε στο αρχικό μας παράδειγμα, συντάσσονται συνήθως με τη λογική του "δημοκρατικού" δημόσιου σχολείου θεωρώντας μειωτικό να μην παρακολουθεί το παιδί τους "τμήμα προχωρημένων". Προτιμούν να μη μπορεί να παρακολουθήσει ο μαθητής, να απογοητεύεται και να τα παρατάει; Θεωρητικά όχι, πρακτικά όμως επικρατεί η υπερηφάνεια και η ματαιοδοξία του γονέως που τον βολεύει το πρόσχημα της "δημοκρατίας".
Η ευκαιρία του κάθε παιδιού να ενταχθεί στο τμήμα των προχωρημένων είναι οι καλές του επιδόσεις στο τμήμα που παρακολουθεί, οι οποίες θα του επιτρέψουν να ανέβει επίπεδο. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι οι μαθητές δεν θα παρακολουθούν όλες τις διδακτικές ενότητες στο ίδιο επίπεδο. Ένας μαθητής μπορεί να μην είναι προχωρημένος στο μαθηματικά αλλά να είναι καλός στη γλώσσα, στα καλλιτεχνικά, στη μουσική ή στη γυμναστική. Παρακολουθεί τα αντίστοιχα τμήματα και καλλιεργεί καλύτερα τις ιδιαίτερες κλίσεις του.
Ουδείς δέχεται στα σοβαρά ότι είμαστε όλοι ίδιοι και έχουμε τις ίδιες δυνατότητες. Η τάχα μου δημοκρατική άποψη είναι ισοπέδωση και εγκλωβισμός των περισσότερων μαθητών στη μετριότητα. Χρειάζονται γενναίες αλλαγές και απαγκίστρωση από αναχρονιστικές ιδεοληψίες αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο δρόμο των προηγμένων χωρών.
Στα καλά φροντιστήρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν τμήματα προχωρημένων. Στα καλά ιδιωτικά σχολεία το ίδιο. Γιατί στα δημόσια σχολεία δεν εφαρμόζεται αυτό το σύστημα; Είναι πράγματι "αντιδημοκρατικό" και κάνει διαχωρισμούς στη γνώση ή βολεύει τους δασκάλους με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που αρνούνται να δουλέψουν και να προσπαθήσουν περισσότερο; Οι ίδιοι γονείς που δεν διανοούνται να εμπιστευθούν τον δάσκαλο που αναφέραμε στο αρχικό μας παράδειγμα, συντάσσονται συνήθως με τη λογική του "δημοκρατικού" δημόσιου σχολείου θεωρώντας μειωτικό να μην παρακολουθεί το παιδί τους "τμήμα προχωρημένων". Προτιμούν να μη μπορεί να παρακολουθήσει ο μαθητής, να απογοητεύεται και να τα παρατάει; Θεωρητικά όχι, πρακτικά όμως επικρατεί η υπερηφάνεια και η ματαιοδοξία του γονέως που τον βολεύει το πρόσχημα της "δημοκρατίας".
Η ευκαιρία του κάθε παιδιού να ενταχθεί στο τμήμα των προχωρημένων είναι οι καλές του επιδόσεις στο τμήμα που παρακολουθεί, οι οποίες θα του επιτρέψουν να ανέβει επίπεδο. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι οι μαθητές δεν θα παρακολουθούν όλες τις διδακτικές ενότητες στο ίδιο επίπεδο. Ένας μαθητής μπορεί να μην είναι προχωρημένος στο μαθηματικά αλλά να είναι καλός στη γλώσσα, στα καλλιτεχνικά, στη μουσική ή στη γυμναστική. Παρακολουθεί τα αντίστοιχα τμήματα και καλλιεργεί καλύτερα τις ιδιαίτερες κλίσεις του.
Ουδείς δέχεται στα σοβαρά ότι είμαστε όλοι ίδιοι και έχουμε τις ίδιες δυνατότητες. Η τάχα μου δημοκρατική άποψη είναι ισοπέδωση και εγκλωβισμός των περισσότερων μαθητών στη μετριότητα. Χρειάζονται γενναίες αλλαγές και απαγκίστρωση από αναχρονιστικές ιδεοληψίες αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο δρόμο των προηγμένων χωρών.
«ΒΟΛΕΥΟΜΕΘΑ ΑΜΟΙΒΑΙΩΣ………………….»
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή το γραπτό του Γιώργου, έκανα κάποιες σκέψεις.
Είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα και γίνεται ακόμα δυσκολότερο , όταν επιχειρήσεις να το εφαρμόσεις σε μια χώρα που ο λαός της έχει πρόβλημα -στην πλειοψηφία του- να κατανοήσει βασικές έννοιες , όπως Δημοκρατία , Ισότητα , ίσες ευκαιρίες. Ας πούμε Δημοκρατία είναι –για πολλούς- να μπορώ να κλείνω τους δρόμους όποτε θέλω, το Πανεπιστήμιο για έξι μήνες, να παρκάρω τα απορριματοφόρα όταν έχει καύσωνα και να κατεβάζω τους καταπέλτες των πλοίων τον Αύγουστο …… Με το ίδιο σκεπτικό λοιπόν , Ισότητα είναι : όλα τα παιδιά είναι ίδια. Μήπως δεν είναι αποτέλεσμα της ίδιας λογικής , το γεγονός ότι ο Μ.Ο. πολιτών /φαρμακείο στην Ευρώπη είναι ένα φαρμακείο για 7.000 άτομα , ενώ στην Ελλάδα είναι ένα φαρμακείο για 700 άτομα? Την ίδια στιγμή , που σε άλλες χώρες , η εφαρμογή αντίστοιχων συστημάτων μετρούν δεκαετίες πίσω , προσπάθησα να «δω» κάποιες «σκηνές», μετά την εφαρμογή ενός ( φανταστικού για την ώρα, -γιατί κάποια στιγμή αυτό το απλό , απλούστατο που θεωρεί λογικό ο Σκιάνης , θα είναι πολύ «λογικό» να μας το φορέσει κάποια ΤΡΟΪΚΑ- , όσο και «αντιδραστικού»!! ) συστήματος αξιολόγησης μαθητών –εκπαιδευτών, το οποίο θα κατέτασσε και τις δύο πλευρές με βάση τις ικανότητες , δεξιότητες, γνώσεις κ.λπ. σε κατηγορίες :
ΣΚΗΝΗ 1η : ( θα μπορούσαν να περιγραφούν και πολλές άλλες παρόμοιες…)
-Δ/ντής προς γονέα ( σεμνά): Καλημέρα κ.Ταδόπουλε- Σας κάλεσα να σας μιλήσω για το παιδί σας… τον Κωστάκη…
-Γονιός ( καχύποπτα): Σας ακούω…
- Δ/ντής ( διστακτικά, με συστολή…) : Μετά τα πρόσφατα τεστ που πραγματοποιήσαμε και τις επιδόσεις του Κωστάκη, αποφασίστηκε από το συμβούλιο, να παρακολουθήσει το τμήμα με το πιο ελαφρύ πρόγραμμα μαθηματικών και γλώσσας αλλά πιο ενισχυμένο , σε τεχνικές γνώσεις , για επαγγέλματα στα οποία ο Κώστας έχει κλίση… Σκεφτήκαμε ότι το τμήμα των προχωρημένων θα του έπεφτε βαρύ……………
-Γονιός ( φορτώνει…) :………………………..
- Δ/ντής Με αυτό τον τρόπο θα εκπαιδευτεί σε αντικείμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ καλό επαγγελματία και να κερδίσει τη ζωή του κάνοντας ένα επάγγελμα που του αρέσει…
- Γονιός: Δηλαδή δεν θα μπορέσει να γίνει επιστήμονας?? Με ποιο δικαίωμα εσείς μπορείτε να διαμορφώσετε και να επηρεάσετε το μέλλον του παιδιού μου? Είναι δημοκρατικό αυτό? Και ποιος είστε εσείς??? Ξέρετε πόσα όνειρα έχω κάνει εγώ γι αυτό το παιδί ?Ασε που σχεδιάζω να πάρει το δικηγορικό γραφείο του παππού του… Με τίποτα …Θα πάω στην Επιθεώρηση, στον Υπουργό, στο σύλλογο γονέων και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…..
(Θα μπορούσαμε να στήσουμε ολόκληρο θεατρικό.)
Ακολουθεί το μπάχαλο : κανάλια, «ειδικοί», εφημερίδες, διαδηλώσεις , κόμματα , καθηγηταράδες, εμπειρογνώμονες και γνώμονες , δημοσιογράφοι, κλπ κλπ
Εντάξει, φανταστικός ο διάλογος και το σενάριο επίσης!!!!
….. χωρίς να απέχει όμως και πολύ από την πραγματικότητα…….
Φανταστείτε λοιπόν, μια αντίστοιχου κάλλους σκηνή , όταν θα φωνάξουν ένα δάσκαλο να του ανακοινώσουν ότι δεν θα διδάσκει στο «προχωρημένων»…..
Γιατί στην Ελλάδα είναι προτιμότερο να κατεβάζουμε τον πήχη , παρά να μάθουμε να πηδάμε ψηλότερα !!!! Ετσι, σχεδόν πάντα πηδάμε , αλλά συνήθως κάτω από τον πήχη….
«Γιατί αποκλείεται το παιδί του γείτονα να είναι πιο …(κάτι)……….. από το δικό μας…..»
Αυτό είναι το σύστημα αξιών μας… είτε μας αρέσει , είτε όχι.
Φίλε Γιώργο , όλα τα άλλα είναι σα να ψάχνουμε ψήλους στ’ άχυρα –Αλλά για να ψάξουμε τους ψήλους , πρέπει πρώτα να έχουμε βρει τα άχυρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : αναζητούνται τα ΑΧΥΡΑ…………….