Δευτέρα 17 Απριλίου 2023

ΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ

 


Τελευταία Κυριακή Μαρτίου 2023, ώρα οκτώ και μισή. Ο Δημήτρης Σ. συνταξιούχος καθηγητής και καλλιτέχνης ξυλοχαράκτης. Βιβλική μορφή με σγουρό, σχεδόν άσπρο μαλλί και γένι. Αδύνατος  και σβέλτος. Μάτια γαλάζια. Κατηφορίζει την Α.Γενναδίου στου Γκύζη.

Τελευταία Κυριακή Μαρτίου 2023, ώρα οκτώ και μισή. Ο Ευγένιος Κ. έμπορος εκκλησιαστικών ειδών και ιεροψάλτης. Χοντρούλης αλλά ευκίνητος. Μάτια μικρά και μαύρα. Κατηφορίζει την Εθνικής  Αντιστάσεως στην Καισαριανή.

Ώρα εννέα. Ο Δημήτρης Σ. ετών εβδομήντα ένα κατηφορίζοντας την Ιπποκράτους πλησιάζει την Πανεπιστημίου. Αποδεικνύει από μέσα του μια σειρά θεωρημάτων του Euler.

Ώρα εννέα. Ο Ευγένιος Κ. ετών εβδομήντα τρία κατηφορίζοντας την Ευφρονίου πλησιάζει στον Εθνικό Κήπο. Ψιθυρίζει το «Τη Υπερμάχω».

Ώρα εννέα και είκοσι. Ο Δημήτρης Σ. - με ηρεμία προτεστάντη πάστορα – προχωρεί στη Σταδίου πλησιάζοντας την Πλατεία Συντάγματος. Φοράει μαύρο κουστούμι και μαύρη γραβάτα. Κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Το χέρι του σφίγγει κάτι στη δεξιά τσέπη του σακακιού.

 Ώρα εννέα και είκοσι. Ο Ευγένιος Κ. - με σφιγμένα χαρακτηριστικά – προχωρεί πλησιάζοντας την Πλατεία Συντάγματος. Φοράει μαύρο κουστούμι και μαύρη γραβάτα. Κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Το χέρι του σφίγγει κάτι στη δεξιά τσέπη του σακακιού.

Ώρα εννέα και είκοσι οκτώ. Ο Δημήτρης Σ. βρίσκεται στη γωνία Φιλελλήνων και Μητροπόλεως. Ψάχνει με το βλέμμα έναν άντρα με μαύρο κουστούμι, μαύρη γραβάτα και κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Στο πεζοδρόμιο καπνίζουν δύο άντρες με μαύρο κουστούμι, μαύρη γραβάτα, χωρίς κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Ο άντρας με το γαρύφαλλο δεν είναι εκεί. Ο Δημήτρης Σ. συνεχίζει στη Φιλελλήνων.

Ώρα εννέα και τριάντα δύο. Ο Ευγένιος Κ. βρίσκεται στη γωνία Φιλελλήνων και Μητροπόλεως. Ψάχνει με το βλέμμα έναν άντρα με μαύρο κουστούμι, μαύρη γραβάτα και κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Στο πεζοδρόμιο καπνίζουν δύο άντρες με μαύρο κουστούμι, μαύρη γραβάτα, χωρίς κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο. Ο άντρας με το γαρύφαλλο δεν είναι εκεί. Ο Ευγένιος Κ. συνεχίζει στη Μητροπόλεως.

Τους κανόνες έθεσε ο Τάκης Σ. πενήντα ένα χρόνια πριν. Μονομαχία με σουγιά. Μάρτυρες ο Νίκος Σ. και ο Γιώργος Σ.

Ο λόγος σοβαρός. Εν έτει 1972 ο Ευγένιος Κ., νέος αυστηρών αρχών και ελληνοχριστιανικών ιδεωδών, άκουσε την αδερφή του Ζωή να μουρμουρίζει στον ύπνο της. Έστησε αυτί ο αυστηρός Ευγένιος. Με τρόμο και θυμό ανείπωτο ξεχώρισε ένα «Δημήτρη μου – Δημήτρη μου». Το πρωί άρχισε η ανάκριση. Η Ζωή – αυστηρών ελληνοχριστιανικών αρχών και αυτή – λύγισε πολύ πιο γρήγορα από τους χριστιανούς μάρτυρες στις αρένες της Ρώμης. Υπεύθυνος για το θερμό της αίσθημα ήταν ο συμφοιτητής της Δημήτρης Σ.

Τα γεγονότα έτρεξαν γρήγορα και τη λύση έδωσε ο φοιτητής του μαθηματικού Τάκης Σ. Μονομαχία στο Σύνταγμα. Η τιμή του Ευγένιου απαιτούσε άμεση ικανοποίηση. Ο ίδιος ο Ευγένιος διαφωνούσε με την τιμή του αλλά ήταν παγιδευμένος. Ο Δημήτρης, αν και ανίδεος για το πάθος της Ζωής, δέχθηκε την πρόταση χωρίς μεγάλες αντιρρήσεις. Είχε άραγε εμπιστοσύνη στην εμπειρία του από την ξυλοχαρακτική ή περισσότερο στο φίλο του Τάκη Σ.;

Η οδηγία του Τάκη ήταν σαφής. Το ραντεβού θανάτου έπρεπε να είναι απόλυτα ακριβές διαφορετικά ακυρωνότανε και πήγαινε για τον επόμενο χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου.

Έκτοτε, κάθε χρόνο, με ήλιο και βροχή επαναλαμβάνεται η διαδικασία. Άλλοτε συμμετέχουν και οι τέσσερεις, μονομάχοι και μάρτυρες, άλλοτε κάποιος ή κάποιοι λείπουν λόγω ανωτέρας βίας. Η μονομαχία δεν έγινε ποτέ ούτε πρόκειται να γίνει. Άλλη ώρα έδωσε στον καθένα από τους δύο μονομάχους ο Τάκης Σ. Η σολομώντεια λύση έσωσε και τιμή και ζωή.

Μετά την αποτυχία του ραντεβού, οι δύο μονομάχοι συνεχίζουν το δρόμο τους. Ο ένας καταλήγει για ούζα στην Πλάκα και ο άλλος για τσίπουρα στο Μοναστηράκι.

 

Προϊόν μυθοπλασίας αφιερωμένο στους φίλους Δημήτρη, Τάκη και Νίκο.

Τρίτη 4 Απριλίου 2023

ΜΑ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΙΗΣΗ


Η ροδόχρωμη αυγούλα Ηώ. Ο κυρ Σπύρος στο μπαλκόνι χαιρετάει. Όχι σαν βασιλιάς, όχι σαν πρωθυπουργός. Ούτε σαν μπαμπάς τον γιο. Τον ήλιο χαιρετάει που προβάλλει, τον λαμπρό. Γεια σου  Ήλιε Ηλιάτορα. Γεια σου και σένα Σπύρο. Εκείνος ο Σπύρος ο αρχαίος που κάποτε έγραφε φουτουριστικά στιχάκια στη γκο… Αυτός. Όλα δουλεύουν κυκλικά. Το ρολόι, ο κινητήρας Βάγκελ, το Σύμπαν του Αϊνστάιν. Και η σκέψη μου που όλο γυρίζει σε σένα, το Σύμπαν. Και τώρα; Μαθήματα ποίησης σε αρχάριους. Οι τριανταφυλλιές ανθίζουν χωρίς σκέψη. Τονίζει το «χωρίς σκέψη». Αυτό κάνει ποιητική τη φράση. Τι μου λες! Οι τριανταφυλλιές ανθίζουν, το ξέρουν και τα νήπια. Το «χωρίς σκέψη» βαθαίνει το πράγμα. Το κάνει ποιητικό. Το θαύμα δεν χρειάζεται σκέψη. Πόσοι αντιλαμβάνονται πραγματικά την γέννηση σαν θαύμα; Μόνον οι ποιητές.

Ο ποιητής πρέπει να γράφει χωρίς σκέψη; Κάθε άλλο. Ο ποιητής πρέπει να καλοζυγιάζει κάθε λέξη, κάθε σύνδεσμο κάθε κόμμα και να τα βάζει σε τάξη. Μια μικρή αλλαγή και το οικοδόμημα καταρρέει. Του Πύρρου το στεφάνι σε μια γωνιά της Κόλασης στολίδι τόχουν κάνει. Του κυρ Σπύρου κι αυτό; Όχι αυτό είναι δικό μου. Δε μου φαίνεται και σπουδαίο. Μα δε κάνω εγώ τα μαθήματα. Τότε προς τι το παράδειγμα; Δεν υπάρχουν δόκιμοι ποιητές;  Ή θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις σε κάτι που μετέχουν όλοι οι Έλληνες; Πες το κι έτσι.

Κι επειδή το παρατραβήξαμε με τους αδόκιμους ποιητές, να και κάποιος αληθινός:

Επειδή και της Θαλάσσιας

Πέτρας εύσχημος ο τρόπος είναι να υποκρίνεται

Μια τρικυμία και το Γοργόνιον                                                                                                        

Συναινεί των ιπποκάμπων τα τέθριππα όλα                                                                                                

Να κινούν πάνω στην άργιλο ή το κόκκινο χώμα                                                                                        

Κάποιου νέου Ικαρίου πελάγους                                                                                                               

Με πολλών σταγόνων άγρια -                                                                                                                       

Λούλουδα και μαργαρίτες ώστε                                                                                                                  

Κάθε να ‘ναι ζωή.

Οδυσσέας Ελύτης  ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΤΡΕΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ – Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ