ΩΣΜΩΣΗ

Ο Κώστας σπούδασε στο Πανεπιστήμιο, δεν έδωσε πολύ σημασία και κατέληξε ένας ψευτοφυσικός. Το απωθημένο του ήταν βέβαια η συγγραφή και η σκηνοθεσία αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Δούλεψε λοιπόν μερικά χρόνια σε φροντιστήρια, βαρέθηκε και αποφάσισε να ασχοληθεί με το εμπόριο και συγκεκριμένα με εισαγωγές συστημάτων επεξεργασίας νερού.

Το κεφάλαιο του Κώστα ήταν πενιχρό και οι δυνατότητες για προώθηση των προϊόντων πολύ περιορισμένες. Σε αυτή την κατάσταση τον βρήκε ο Θανάσης και θέλησε να τον βοηθήσει.

Ο Θανάσης, καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος, ήταν καλός αρχιτέκτονας, χωροταξικός, με όραμα και προσανατολισμό στους πρότυπους οικολογικούς οικισμούς. Παρότι είχε καλό όνομα στην πιάτσα και πολλές γνωριμίες δεν ήταν καθόλου ψηλομύτης. Άνθρωπος σεμνός και καλοπροαίρετος.

Θανάσης και Κώστας γνωριζόντουσαν κάμποσα χρόνια και υπήρχε αμοιβαία εκτίμηση. Ο Θανάσης ήταν πιο περπατημένος στην ελεύθερη αγορά αλλά είχε και μια υπεραισιόδοξη φιλοδοξία για επιχειρηματικά ανοίγματα. Ο Κώστας ήταν πολύ συγκρατημένος και φοβισμένος, προσπαθώντας απλά να επιπλεύσει σε άγνωστα νερά.

Ο Θανάσης πρότεινε στον Κώστα να πάει στο Money Show, μια ας την πούμε πολυθεματική επιχειρηματική και χρηματιστική έκθεση που συγκεντρώνει μεγάλο κοινό. Ο Κώστας ήταν άσχετος από money και show και ήξερε καλά την υπεραισιόδοξη φύση του Θανάση. Παρά ταύτα δεν έχανε τίποτα να δοκιμάσει.

Οι φίλοι πήγαν να συναντήσουν για μια βολιδοσκόπηση δύο εκπρόσωπους αυτού του forum, κλασικούς γιάπηδες, copy – paste, άνετους, με υπεροπτικό χαμόγελο και στολή στελέχους δηλαδή επώνυμο κουστούμι – γραβάτα και έμφαση στο πουκάμισο, στην κάλτσα και στο παπούτσι.

Ο Θανάσης γνώριζε λίγο τα νεαρά στελέχη με το αυθάδικο χαμόγελο και έκανε τις συστάσεις. Ο Κώστας έπιασε το βλέμμα του γιάπη 1 να καρφώνεται στο παπούτσι του, αγορασμένο πριν από τρία χρόνια με είκοσι ευρώ από στοκατζίδικο. Τρία χρόνια δεν έχει πάθει τίποτα, του είπε. Ο γιάπης 1 τράβηξε αστραπιαία το βλέμμα του και το γύρισε προς τον Θανάση.

Έχουμε καθόλου διαφημιστικό υλικό; Ρώτησε ο γιάπης 1. Φαίνεται ότι ο γιάπης 2 ήταν επικουρικός και είχε προαποφασιστεί να μην ανοίξει καθόλου το στόμα του.

Ο Κώστας έδωσε την κάρτα που την είχε φτιάξει μόνος του και ένα διαφημιστικό που το είχε τυπώσει ένας φίλος του από την Σαλονίκη. Ο γιάπης 1 πήρε την κάρτα και την έπιασε από την άκρη σα να κρατούσε λερωμένο χαρτομάντιλο. Μετά άνοιξε το δίφυλλο διαφημιστικό και έριξε μια ματιά. Αυτό το χαρτί δεν κάνει για την έκθεση. Και δεν αναφέρομαι στα ορθογραφικά λάθη. Ποια ορθογραφικά; Ρώτησε ο Κώστας. Η ώσμωση με το πρώτο γράμμα ωμέγα. Μα με δύο ωμέγα γράφεται η ώσμωση σαν φυσικό φαινόμενο. Με όμικρον και ωμέγα γράφεται η ώσμωση μεταξύ δύο κόσμων που δεν πρόκειται να συνυπάρξουν ποτέ.        

UNDERGROUND

 

Ο Πιτ μπήκε κουρασμένος, σχεδόν εξουθενωμένος στον υπόγειο. Δεν είχε κοιμηθεί καλά και δεν είχε καταφέρει να πάρει πρωινό της προκοπής. Είχε πιει έναν καφέ βαρύ αλλά χρειάζεται τουλάχιστον δύο για να ξυπνήσει. Η ουρά στο ταμείο προχωρούσε γοργά και το πρωινό πλήθος κυλούσε σε διάφορες διευθύνσεις. Ο Πιτ έφτασε στο ταμείο και έψαξε τις τσέπες του. Βρήκε μόνο τσιγάρα και αναπτήρα.

Εγκατέλειψε σαστισμένος την ουρά και κινήθηκε σπασμωδικά προς μια είσοδο. Αλλά ποια είσοδο; Για καλή του τύχη είδε τον Θίοντορ. Έλα ρε φιλαράκι, με σώνεις. Γεια σου Μαύρε Πιτ. Δεν έχω εισιτήριο, σου περισσεύει κανένα; Πού πας; Στην κεντρική πλατεία της αγοράς Α. Λάθος πας. Πάμε μαζί από αυτή τη σκάλα και θα σου πω τι θα κάνεις.

Στριμώχτηκαν σε μια στενή κακοφωτισμένη σκάλα αλλά μέσα στην αναμπουμπούλα ο Θίοντορ χάθηκε. Ο Πιτ πλησίασε δύο κουστουμαρισμένα κουτσαβάκια που στεκόντουσαν στη γωνία. Από πού πάμε προς την κεντρική πλατεία της αγοράς Α; Εδώ πας για την αγορά Β αλλά μπορούμε να σου δείξουμε, είπαν τα κουτσαβάκια με ύποπτο χαμόγελο. Τον πλησίασαν πονηρά και τον τσεκάρανε . Μόλις διαπιστώσανε πως ήταν στεγνός εξαφανίστηκαν.

Ο Πιτ είδε μια πόρτα ασανσέρ και στάθηκε εκεί με την ελπίδα πως θα ‘ρθουν κι άλλοι για να ρωτήσει. Κανένας δεν ήρθε, ούτε άνθρωπος, ούτε ασανσέρ. Αγωνία. Είδε μια σκάλα και την κατέβηκε. Έφτασε σε ένα επίπεδο που δεν είχε σκάλα για παρακάτω. Έπρεπε να κάνει ένα άλμα τριών μέτρων ή να προσπαθήσει να τσουλήσει. Έμεινε αναποφάσιστος μέχρι που έφτασαν βιαστικά δυο νεαροί.

Δεν πρόφτασε να ρωτήσει αλλά δεν είχε και κουράγιο για άλλες ερωτήσεις. Οι νεαροί πήδηξαν ή τσούλησαν και χάθηκαν. Ο Πιτ πήρε θάρρος και ακολούθησε. Κουτρουβαλώντας έφτασε κάπου που ήταν σαν μεγάλος πάτος πηγαδιού. Από πάνω, πολύ πάνω, έβλεπες ένα κομμάτι ουρανό και τη γέφυρα με τις σιδηρογραμμές.

Τώρα είδε σκάλες αλλά κι αυτές οδηγούσαν σε κατώτερο επίπεδο. Είχε ξεχάσει πού ήθελε να πάει, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να ξεφύγει απ’ αυτή την παγίδα. Δεν είχε παρά να ακολουθήσει τις σκάλες. Κατέβηκε αρκετά και βρέθηκε επιτέλους σε μια αποβάθρα. Εκεί βρήκε μια άστεγη μισοξαπλωμένη σε κάτι στρωσίδια. Πότε περνάει το τρένο; Την ρώτησε. Δεν περνάει. Γιατί; Γιατί αυτή η γραμμή έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια. Και πώς μπορώ να βγω από δω; Δεν μπορείς, εκτός αν ακολουθήσεις το ποτάμι. Είπε και του έδειξε με τον βρώμικο, κοκκαλιάρικο δείκτη της.

Το ποτάμι ήταν τα νερά του υπόνομου που κατέβαζε κάθε λογής ακαθαρσίες. Από τις όχθες του βρωμοπόταμου κατέβαιναν άνθρωποι, μαζί και παιδιά. Πού πάτε; Κανείς δεν απαντούσε. Προχωρούσαν βιαστικά, σκυφτοί και κουκουλωμένοι. Ο Πιτ άναψε τσιγάρο.  

ΣΕΜΝΗ ΙΔΙΟΦΥΙΑ

 

Νικόλα Σφαρνά είσαι μια σεμνή ιδιοφυΐα. Ανήκεις δικαιωματικά στην ανώτατη τάξη της ιεραρχίας των ανθρώπινων ψυχών. Δεν πρόκειται να ξεκολλήσεις από κει όσες μετεμψυχώσεις κι αν περάσουν.