ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΦΟΝΟ

-Πώς ονομάζεστε;

-Λατρίχιος Σαλταπήδας.

-Γνωστό μου φαίνεται το όνομα. Τι επαγγέλλεστε;

-Συνταξιούχος στιλβωτής.

- Τι στιλβώνατε;

-Έπιπλα. Τραπέζια, κομοδίνα, τέτοια. Και φέρετρα. Κυρίως φέρετρα.

- Διεύθυνση κατοικίας;

-Μάζντα 121 ΖΥΗ 7333.

-Παρακαλώ;

-Μένω στο αμάξι μου.

-Αυτοκινούμενο;

-Πέστε το κι έτσι.

-Ασφαλώς μένετε μόνος.

-Όχι κύριε. Μένω με τον σκύλο μου. Φίλος και φύλακας. Ημίαιμος.

-Δηλαδή κόπρος;

-Πέστε το κι έτσι.

-Έχει τουαλέτα το αυτοκινούμενο;

-Όχι κύριε. Έχει το καφέ που πίνω το πρωινό μου ρόφημα.

-Φαίνεστε περιποιημένος. Χρησιμοποιείτε τα δημόσια λουτρά;

-Όχι κύριε. Πηγαίνω σε ξενοδοχεία με μίσθωση μικρής διάρκειας.

-Γαμιστρώνες;

-Πέστε το κι έτσι.

-Τα ρούχα σας;

-Τα αγοράζω.

-Πού τα πλένετε;

-Στο καθαριστήριο. Δικαιούμαι κι εγώ μια ερώτηση;

-Παρακαλώ.

-Τι είστε ακριβώς;

-Αστυνομικός επιθεωρητής Ιαβέρης. Παράληψή μου. Συγνώμη.

-Παρακαλώ. Γνωστό μου φαίνεται το όνομα.

-Ευχαριστώ. Και πού τρώτε παρακαλώ;

-Κυρίως σε ταχυφαγεία. Ενίοτε σε μαγειρεία. Και σε ταβέρνες.

-Έχετε καλή σύνταξη βλέπω κύριε Σαλταπήδα.

-Ικανοποιητική. Μαζεύω και χρήματα.

-Μάλιστα. Έχετε κάποιο σχέδιο;

-Φιλοδοξώ να γίνω Εθνικός Ευεργέτης.

-Σαν το Μπενάκη;

-Πέστε το κι έτσι.

-Θα κάνετε Μουσείο.

-Μέσα είστε. Διατηρώ συλλογή αναλώσιμων και αντικειμένων μίας χρήσης.

-Δηλαδή;

-Χαρτομάντιλα, μελάνια, προφυλακτικά…

-Καταλαβαίνω. Χρησιμοποιημένα;

-Όχι κύριε. Στη συσκευασία τους. Σε αρίστη κατάσταση. Δικαιούμαι άλλη μία ερώτηση;

-Παρακαλώ.

-Γιατί με καλέσατε;

-Σας κάλεσα για τον γιο σας. Τον κύριο Γεώργιο Παπαδόπουλο. Φέρει άλλο επίθετο. Γιατί;

-Δεν του άρεσε το Σαλταπήδας. Αυτό είναι το θέμα;

-Ποσώς. Σας επισκέφτηκε μήπως κάποια από τις προηγούμενες μέρες;

-Μάλιστα.

-Τι ακριβώς ήθελε;

-Ήθελε να με ενημερώσει για ένα άρθρο που θα έστελνε σε μια εφημερίδα.

-Σε ποια εφημερίδα;

-Στη Χιονάτη.

-Μάλιστα. Σε αυτή που είναι διευθυντής ο κύριος Λουμπάγκο.

-Ο κύριος Λουμπάγκο απεβίωσε. Μάλιστα του είχα στιλβώσει το φέρετρο. Εξαιρετική δουλειά. Διευθυντής είναι τώρα ο κύριος Αλτσχάιμερ.

-Γνωστό όνομα. Και τι έλεγε το άρθρο; Σας είπε;

-Κάτι για οχτώ νεκρές κοπέλες που θάφτηκαν στον Εθνικό Κήπο.

-Τι ήταν αυτές οι κοπέλες;

-Εκπαιδευόμενες του Οργανισμού Απασχόλησης.

-Εκπαιδευόμενες σε τι;

-Δεν γνωρίζω. Πιθανόν μοδίσται.

-Πώς;

-Μοδίστρες.

-Και πώς πέθαναν;

-Δολοφονήθηκαν.

-Πώς το έμαθε ο γιος σας;

-Από ιδιωτικό ερευνητή.

-Γνωρίζετε το όνομα του ερευνητή;

-Νομίζω Ερνέστο. Ερνέστο Γκεβάρα.

-Γνωστό όνομα. Γνωρίζετε ότι ο κύριος Γκεβάρα είναι πλέον καταζητούμενος ύποπτος ως φονεύς των ατυχών μοδιστρών;

-Δεν το γνωρίζω.

-Γνωρίζετε ότι ο κύριος Γεώργιος Παπαδόπουλος έχει συλληφθεί ως ύποπτος συνέργειας με τον κύριο Γκεβάρα;

-Δεν το γνωρίζω.

-Γνωρίζετε πού ακριβώς ετάφησαν τα πτώματα;

-Δεν το γνωρίζω. Δεν ευρέθησαν πτώματα;

-Όχι κύριε. Ο γιος σας θα χρειαστεί  δικηγόρο.

-Εγώ θα τον υπερασπιστώ.

-Δεν είστε στιλβωτής;

-Πριν γίνω στιλβωτής ήμουν ποινικολόγος.

-Ο μεγαλοδικηγόρος Λατρίχιος Σαλταπήδας; Αυτός που τους είχε σαλταπηδήξει όλους;

-Ακριβώς.

-Ε τότε κύριε πάρτε αυτά τα χαρτιά και καταχωρείστε τα παρακαλώ στη συλλογή σας των αντικειμένων μίας χρήσης. Ο κύριος Γεώργιος Παπαδόπουλος είναι από αυτή τη στιγμή ακριβώς ελεύθερος.

  

ΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΓΛΙΣΤΡΟΥΣΕ

Ήταν μια σκάλα που γλιστρούσε. Μαρμάρινη. Εσωτερική σκάλα στο σπίτι του Λαυρέντη. Από το ισόγειο στον πρώτο. Τσακίστηκαν πολλοί σ’ αυτή τη σκάλα. Σκοτώθηκαν. Ο Λαυρέντης ήταν νέος όταν γκρεμοτσακίστηκε. Από τότε απόφευγε να ανεβοκατεβαίνει. Την έβγαζε κυρίως στον πρώτο όροφο.

Παντρεύτηκε πέντε φορές. Οι τέσσερις γυναίκες του έφαγαν κάμποσες τούμπες. Στο τέλος σκοτώθηκαν. Στην πρώτη είχε κάνει ασφάλεια ζωής ο Λαυρέντης και τσίμπησε καλά λεφτουδάκια. Μετά δεν τις ασφάλιζε καμιά ασφάλεια. Δεν είχε ανάγκη ο Λαυρέντης. Είχε ακίνητα και έπαιρνε νοίκια.

Η πέμπτη γυναίκα δεν ήθελε πάρε-δώσε με τη σκάλα. Κατέβαινε και ανέβαινε με σκοινί από το παράθυρο. Μέχρι που έσπασε το σκοινί και συχωρέθηκε κι αυτή.

Άλλη γυναίκα δεν εύρισκε ο Λαυρέντης. Έτσι παντρεύτηκε μια γάτα. Τα ψώνια και τα νοίκια του τα βάζανε σε καλάθι που το τραβούσε με σκοινί από το παράθυρο. Το βράδυ κοιμόταν με τη γάτα.

Μια μέρα η γάτα του έφερε ένα ποντίκι. Ο Λαυρέντης τσατίστηκε και την πέταξε από το παράθυρο. Η γάτα προσγειώθηκε όμορφα, όπως ξέρουν οι γάτες. Τη άλλη μέρα του έφερε δύο ποντίκια.

Ο Λαυρέντης έγινε έξαλλος και άρχισε να την κυνηγάει σε όλον τον όροφο. Η γάτα του έκανε τσαλιμάκια και τον παράσυρε πονηρά στη σκάλα. Αυτός παραπάτησε και γλίστρησε.

Ο μαρμάρινος τάφος του Λαυρέντη έμεινε αφρόντιστος. Ούτε λουλούδια στην ανθοστήλη, ούτε λαδάκι στο καντήλι. Μόνο πέρναγε κάθε μέρα από κει ο φύλακας, έπιανε με τα βρωμογάντια του ένα σκοτωμένο ποντίκι αφημένο πάνω στην πλάκα και το πέταγε στα σκουπίδια.    

ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ

 

Αχ βρε Αννούλα! Με έχεις πρήξει με τη σύνταξη. Μα τι να κάνεις κι εσύ; Μια συνταξούλα αναπηρική της πλάκας είχες και έγινε καπνός. Πήγες στη πρωτοβάθμια επιτροπή ΚΕΠΑ στα κεντρικά. Βέβαια. Λες, άλλη μια ταλαιπωρία, τι να κάνουμε, για τη συνταξούλα μας είναι. Σου κάνουν κάποιες ερωτήσεις, τυπικές νομίζεις, σου λένε ότι θα τα πάρεις και αναδρομικά και σε παραπέμπουν για να πάρεις το  χαρτί της απόφασης στο ΚΕΠΑ Αμαρουσίου. Από κει σου λένε να πας το χαρτί στον ΕΦΚΑ Χαλανδρίου. Πολύ ωραία, κοντεύουμε. Εντωμεταξύ ρίχνεις μια ματιά στο χαρτί για τυπικούς λόγους. Βλέπεις ότι το 67% ποσοστό αναπηρίας έχει γίνει 50%. Σε ζώνουν τα φίδια και ρωτάς γνωστούς σου σχετικούς με το αντικείμενο. Σου λένε απόψεις χωρίς καμιά βεβαιότητα διότι οι νόμοι και οι κανονισμοί αλλάζουν συνέχεια και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Λες, δεν πειράζει θα μου πούνε στον ΕΦΚΑ Χαλανδρίου. Έλα που εκεί σου λένε, δεν ξέρουμε, μάλλον σας την κόβουν την σύνταξη. Μα ρε παιδιά! Πώς είναι δυνατόν; Κάντε ένσταση. Μπορώ να προσθέσω νέα στοιχεία; Έχω και άλλα σοβαρά προβλήματα, κόντεψα να πεθάνω. Εμείς δεν ξέρουμε ρωτήστε αλλού. Γι αυτό ήρθα σε σας κύριε Γιώργο μου, μήπως βγάλετε άκρη.

Τι να κάνω, τη λυπάμαι την Αννούλα. Παίρνω τηλέφωνο την Γενική Διεύθυνση Παροχών και Υγείας, 28^ης Οκτωβρίου 54. Βγαίνει μια κυρία μου λέει ότι ένσταση μπορούμε να υποβάλουμε στον έκτο όροφο 28^ης Οκτωβρίου 54 και μου δίνει πεντέξη άλλα τηλέφωνα να επικοινωνήσω.. Παίρνω ένα απ’ αυτά και μου δίνουν δύο άλλα. Παίρνω και κει. Βγαίνει μια κυρία, ζητάει το ΑΜΚΑ και μου λέει μάλιστα. Λέω, τι μάλιστα; Παίρνει σύνταξη η Αννούλα; Δεν παίρνει. Να κάνουμε ένσταση. Στον έκτο όροφο; Ποιον έκτο όροφο κύριε! Στο ΚΕΠΑ Αμαρουσίου.

Εντωμεταξύ με παίρνουν τηλέφωνο από το δικηγορικό γραφείο που είχαν βγάλει την αναπηρική σύνταξη της Αννούλας. Από κει μου λένε ότι η ένσταση γίνεται ηλεκτρονικά. Μα πώς τους λέω, αφού από την αρμόδια υπηρεσία μου είπαν να πάω επιτόπου να την υποβάλω; Πού επιτόπου; Στο Μαρούσι, στην 28^ης Οκτωβρίου, στην Καταστροφή του Δράμαλη, βρε δε με παρατάτε;

DNA

Είκοσι χρόνια μετά. Έτσι μού ‘ρθε ξαφνικά. Έσυρα τα βήματά μου μέχρι την παλιά γειτονιά. Τα Παναθήναια. Μπήκα στο καφέ-μπαρ της συμφοράς. Ερείπιο. Κατάπια τη θλίψη. Είδα ένα γεροντάκι. Πιο μεγάλο κι από μένα.

Είσαι ο ιδιοκτήτης; Τον ρώτησα. Ναι. Μου λέει ξερά. Δεν ήταν εδώ δυο αδέρφια; Ρωτάω. Ήταν. Τώρα είναι ένα. Ο άλλος; Ταξίδεψε. Κοντά-κοντά με τη γριά. Εσύ τώρα τι θέλεις;

Άναψα τσιγάρο. Απαγορεύεται. Μου λέει. Πλάκα μου κάνεις. Μόνοι μας είμαστε. Νόμος. Μου λέει. Σβήνω το τσιγάρο. Μήπως περνάει από δω ο Μοσχόβης; Ταξίδεψε μου λέει. Να φωνάξω τον αδερφό του. Αλλά θα πιεις κάτι.

Μια μπύρα Άμστελ. Αλλά τον αδερφό, δεν τον λένε Μοσχόβη; Μοσχόβη τον λένε. Τότε πώς ξέρεις ποιο Μοσχόβη θέλω;

Το γεροντάκι άνοιξε τη μπύρα. Θέλεις τον Αρχιδιδάσκαλο. Αυτόν θέλω. Ταξίδεψε. Θα φωνάξω τον αδερφό του.

Τράβηξα μια γουλιά. Κυρίως αφρό. Σκούπισα τα χείλη μου. Τι να τον κάνω τον αδερφό; Ρητή εντολή του Αρχιδιδάσκαλου. Διαθήκη. Φώναξέ τον τότε.

Σε πέντε λεπτά μπαίνουν το γεροντάκι κι ένας κοντός, στρογγυλοπρόσωπος, φαλακρός. Μηδενική ομοιότης με τον Αρχιδιδάσκαλο. Παρακαλώ. Μου λέει.

Βασικά, του λέω, ήθελα τον αδερφό σου. Ταξίδεψε. Λυπάμαι. Ήθελα να τον ρωτήσω. Πώς σταμάτησε τον χρόνο;

Απλό. Μου λέει. Ο χρόνος σταματάει μόνος του. Στα ψηφιακά ρολόγια. Κβαντική φυσική. Μα εμείς κοιτάξαμε την ώρα δυο φορές. Απλό, μου λέει. Ψευδαίσθηση. Θα σου πω όμως κάτι άλλο. Ο Αρχιδιδάσκαλος ήξερε ότι θα ξαναπεράσεις. Όταν περάσει ο λήσταρχος να του δώσεις οδηγίες, μου παράγγειλε.

Τι οδηγίες; Όταν ταξιδέψεις να ταφείς κανονικά. Ξέχνα την καύση. Γιατί;

Το λοιπόν. Στη Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου σηκώνονται οι νεκροί από τους τάφους. Από τους τάφους λέει. Ανασταίνονται. Πώς τους ανασταίνει ο Κύριος; Από το DNA τους βέβαια. Αν τους κάψεις, καπνός το DNA. Πάπαλα.

Δηλαδή η αθάνατη ψυχή είναι το DNA; Α γεια σου.

Δηλαδή ο Αρχιδιδάσκαλος θάφτηκε; Όι δα! Κάηκε; Ασφαλώς. Μα γιατί; Γιατί δεν είναι κορόιδο να αναστηθεί. Ταλαιπωρία στην αιωνιότητα! Και για μένα γιατί είπε; Γιατί είσαι λήσταρχος κι έτσι σου πρέπει.