Στις 3/12/2008 είχα αναρτήσει στο blog της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, με το ψευδώνυμο Φιλελεύθερος Τζουτζές, μια παραλλαγή του γνωστού παραμυθιού του Άντερσεν. Επαναδημοσιεύω την εκδοχή μου μετά από εφτά χρόνια και την αφιερώνω στους λογικούς που δεν πίστεψαν ποτέ στα παραμύθια.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ
Κάπου,
κάποτε, ζούσε ένα φτωχό κοριτσάκι με τους γονείς του σε ένα ξύλινο
σπιτάκι που ήταν και η μόνη τους περιουσία. Οι γονείς ήταν αναγκασμένοι
να δουλεύουν όλη μέρα σκληρά και άφηναν το φτωχό κοριτσάκι που το
φώναζαν όλοι χαϊδευτικά τσούπρα, μόνο του στο σπίτι να κάνει κουμάντο.
Μια
κρύα χειμωνιάτικη μέρα η τσούπρα κρύωνε πολύ και δεν ήξερε πώς να
ζεσταθεί. Έψαξε στο σπίτι και βρήκε μερικά σπίρτα. Άρχισε να τ΄ανάβει
για να ζεσταθεί αλλά του κάκου. Τα σπίρτα σώνονταν και ζεστασιά η
τσούπρα δεν είχε. Σκέφτηκε τότε, σκέφτηκε πολύ και αποφάσισε να κόβει
κομμάτια από το ξύλινο σπίτι και να τους βάζει φωτιά. Πραγματικά,
έφτιαξε μια εντυπωσιακή φωτιά, με φλόγα που ολοένα και μεγάλωνε και το
κοριτσάκι ενθουσιάστηκε. Είχε ήδη ζεσταθεί αλλά η χαρά της ήταν τόσο
μεγάλη που ολοένα έκοβε κομμάτια και έριχνε στη φωτιά. Και ολοένα η
φωτιά μεγάλωνε και ολοένα το σπίτι μίκραινε.
Τραγικός
επίλογος: Όταν η φωτιά είχε γίνει πια τεράστια και η τσούπρα είχε
τρελαθεί απ' τη χαρά της, σπίτι δεν υπήρχε. Και όταν οι γονείς γύρισαν
αργά το βράδυ, βρήκαν την τσούπρα κοκαλιασμένη δίπλα σε ένα μικρό
λοφάκι από στάχτες.
Γιώργο,εγώ συνεχίζω να νοσταλγώ εκείνο το βράδυ στην ταβέρνα του Σέσουλα στο Περιστέρι αμέσως μετά την επιστροφή σου στο Φυσικό από την υποχρεωτικά στράτευση που σου είχε επιβάλει η δικτατορία.Ή την στιγμή που μαζί με τον Νίκο σιγοτραγουδούσες στην πόρτα του αμφιθέατρου " ...σκοτεινού,ξυπόλητου θιάσου,έργο φοβερό τα όρη του Καυκάσου..".Και δεν είναι η νοσταλγία της νεότητας αλλά το όνειρο της ειλικρίνειας.
ΑπάντησηΔιαγραφή