ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Σε περιόδους κρίσης, κοινωνικών και προσωπικών αδιεξόδων, η θρησκευτικότητα τονώνεται διότι ο παρηγορητικός της χαρακτήρας είναι αναμφισβήτητος. Το ζήτημα είναι αν αυτή η θρησκευτικότης εκδηλώνεται ως αναζήτηση νοήματος ή ως απλή επίκληση της θεότητας για λύση εξ ουρανού.

Αγάπη και φόβος είναι τα άκρα αντίθετα μιας διπλής κλίμακας. Εκεί που περισσεύει η αγάπη υποχωρεί ο φόβος και αντιστρόφως.

Οι άνθρωποι που φοβούνται, που δειλιάζουν, θεωρούν ότι η τύχη τους και η τύχη των άλλων εξαρτώνται αποκλειστικά από το θείο θέλημα. Αναφερόμενος ειδικά σε χριστιανούς ορθόδοξους, παρατηρώ ότι η συχνή προσφυγή στο σχήμα του σταυρού, στην επίκληση των αγίων, στην λατρεία των εικόνων είναι ο πρόσφορος τρόπος να βγάλουμε την ευθύνη από πάνω μας και να την αφήσουμε στον Θεό.

Από την Δευτέρα μπαίνουμε σε μια περίοδο του έτους που για την χριστιανική και μάλιστα για την ορθόδοξη χριστιανική πίστη έχει κορυφαία σημασία, περιέχει τα βασικότατα νοήματα. Προετοιμαζόμαστε για την Σταύρωση και την Ανάσταση.

Τι είναι η Σταύρωση εκτός από Ευθύνη; Αν τα ευαγγέλια δεν περιείχαν κορυφαία νοήματα θα ήταν απλές ιστοριούλες. Χιλιάδες βασανίστηκαν και σταυρώθηκαν την εποχή εκείνη, δεν ήταν μόνον ο Χριστός. Γιατί λοιπόν μας απασχολεί ιδιατέρως η σταύρωση του Χριστού; Διότι δια της Σταυρώσεως ο Χριστός παίρνει επάνω του τις αμαρτίες του κόσμου, δηλαδή του Ανθρώπου αλλά και κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απαλλάσσει τον κάθε άνθρωπο από την δική του ευθύνη. Αντίθετα. Τον ταξιδεύει από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας. Του λέει ότι είναι ελεύθερος να διαλέξει. Αν πάρει την ευθύνη του εαυτού του και του συνανθρώπου του είναι δικός του, είναι κολλητός του. Και κάτι περισσότερο: Αν γίνει άνθρωπος της ευθύνης, μπορεί να αναγεννηθεί, να γίνει καλύτερος. Αυτό είναι το νόημα της Ανάστασης. Ανάσταση χωρίς Σταύρωση δεν υπάρχει.

Λιγότερα σταυροκοπήματα, γονυκλισίες και τύποι και περισσότερη ευθύνη απέναντι στον εαυτό, τον αδερφό, τον συνάνθρωπο, αυτό θα ήταν μια πραγματική πρόοδος για τα καθ’ ημάς.

 Καλοί άνθρωποι και καλοί πολίτες. Καλή Σαρακοστή.