Οι μαθητές μου με ρωτάνε τι είμαι, είπε ο Λατρίχιος Σαλταπήδας. Αν είμαι ιδεαλιστής ή υλιστής. Αν είμαι μαρξιστής, χριστιανός, βουδιστής, αγνωστικιστής, θετικιστής, υπαρξιστής, φροϋδιστής.
Είμαι κάτι απ’ όλα αυτά και από πολλά άλλα. Για να το συνοψίσω όμως, είμαι ένα όνειρο που βλέπω. Είμαι μια κάμπια που φτιάχνει το κουκούλι της, το τρυπάει και βγαίνει πεταλούδα ελεύθερη για λίγες ώρες. Η στιγμή που καίω τα φτερά μου στον ήλιο είναι η δική μου αιωνιότητα.
Οι μαθητές μου με ρωτάνε πώς γράφω, είπε ο Λατρίχιος Σαλταπήδας.
Σχηματίζω υπομονετικά το μικρό ή μεγάλο κείμενο στο μυαλό μου και όταν το τελειώσω βιάζομαι να το βγάλω από το κεφάλι μου, να ελευθερωθώ και να το ελευθερώσω, όπως ακριβώς κάνει η έγκυος γυναίκα με το μωρό της. Δεν έχει σημασία αν είναι όμορφο ή άσχημο, πώς το βλέπω εγώ ή οι άλλοι. Άλλωστε δεν έχει ακόμη ταξιδέψει και ωριμάζει ταξιδεύοντας. Η ελευθερία και το θαύμα της γέννησης. Αυτό έχει σημασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου