ΘΕΣΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

για μικρούς και μεγάλους

Η ιστορία αυτή είναι αυθεντική και μου τη μετέφερε αυτόπτης μάρτυς. Εντάξει, ο λόγος είναι λόγος και ο καθένας έχει το προσωπικό του στιλ. Συνεπώς σας τη μεταφέρω με τη σειρά μου όπως την καταλαβαίνω και την αισθάνομαι.

Μια καλή παρέα συναδέλφων, με τη σχέση τους σφυρηλατημένη στις ειδικές συνθήκες της δημοσιοϋπαλληλικής σταδιοδρομίας, μαζεύεται για πρώτη φορά συν γυναιξί και τέκνοις για να γιορτάσει την προαγωγή του τελευταίου μέλους της που είχε παραμείνει χωρίς το επίδομα της θέσης ευθύνης.

Όπως διευκρινίσαμε, μαζί με τους μεγάλους μαζεύτηκαν και οχτώ παιδάκια, τέσσερα αγοράκια και τέσσερα κοριτσάκια, από τεσσάρων μέχρι εφτά χρονών. Στα παιδάκια αυτά είχαμε δύο Δανάες και δύο Λυδίες, δύο Κωνσταντίνους και δύο Αλέξανδρους, σύνολο οχτώ - το ξαναλέμε. Καμία Μαίρη, καμία Καίτη ούτε Κώστας και Αλέκος - εννοείται.

Αφού δώσανε την υπόσχεση ότι θα παίξουν όμορφα αλλά φρόνιμα, τα παιδιά μαζεύτηκαν στο ευρύχωρο υπνοδωμάτιο της Δανάης ‘Ένα, έξη χρονών, κόρης της υπαλλήλου που πήρε το εορταζόμενο επίδομα. Πήραν λοιπόν τα παιδάκια τα κινητά των μεγάλων και βλέπανε βιντεάκια με την Πέπα ή παίζανε παιχνιδάκια, το καθένα μόνο του.

Οι μεγάλοι ήταν πιο κοινωνικοί και όπως πάντα έπιασαν με ενθουσιασμό και χάχανα την κοινωνική κριτική που αφορούσε τους συναδέλφους τους, απασχόληση πολύ οικεία που τους βοηθούσε να περνάνε αγόγγυστα τον χρόνο του ωραρίου στην υπηρεσία.

Κάποια στιγμή ήρθε και ο διασκεδαστής, ο κλόουν, που είχε φροντίσει να «κλείσει» η οικοδέσποινα για να απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά. Οι μεγάλοι δεν είχαν ανάγκη από έναν κλόουν παραπάνω για να διασκεδάσουν.

Μόλις ήρθε ο κλόουν έγινε ένας σχετικός χαμός, τα μισά παιδάκια δεν ήθελαν να αφήσουν τα κινητά των μεγάλων ενώ τα άλλα μισά ούρλιαζαν κλόουν – κλόουν. Αφού ο διασκεδαστής έπεισε τους αντιρρησίες μετά κόπων και βασάνων να αφήσουν τα κινητά, ξεκίνησε το πρόγραμμα. Για αρχή έκανε μερικά μαγικά κόλπα και μετά έβαλε τα παιδάκια να συμμετάσχουν σε κάποιο διαγωνισμό.

Στο κρίσιμο σημείο της εξήγησης των κανόνων του διαγωνισμού, ο Κωνσταντίνος Δύο, ένα από τα μικρότερα παιδάκια που έπληττε θανάσιμα και δεν καταλάβαινε από λόγια και κανόνες, άρπαξε ένα κομμάτι πίτσα και το πέταξε στον κλόουν. Ο διασκεδαστής έκανε μια αστεία κίνηση για να αποφύγει τη βολή του πιτσιρικά και τότε έγινε το σώσε. Άρχισαν να εκσφενδονίζονται από παντού πίτσες και αναψυκτικά μαζί με βροχή πατατάκια και ποπ κορν. Ο κλόουν είχε χάσει πια τον έλεγχο και η οικοδέσποινα έσπευσε αγανακτισμένη να τον διώξει πυξ λαξ.

Με τη συνδρομή και των άλλων γονέων που κρυφογελάγανε γιατί δεν ήταν δικό τους το σπίτι, η μαμά της Δανάης Ένα είπε στην κόρη της να παίξουν τους μεγάλους. Αυτό είναι ένα σπουδαίο παιχνίδι που υποτίθεται ότι περιορίζει τον κίνδυνο ατυχημάτων.

Η μικρή Δανάη Ένα ήταν κωλοπετσωμένη σαν τη μάνα της και μπήκε κατευθείαν στο νόημα του ρόλου. Πρότεινε στα άλλα παιδιά να παίξουν τις «θέσεις ευθύνης», αυτή την προσφιλή δραστηριότητα των μεγάλων.

Σύμφωνα με το μικρό σατανά Δανάη Ένα, όποιος έχει θέση ευθύνης θα έχει υπ’ ευθύνη του κάποιον άλλο. Ο Κωνσταντίνος Ένα τον Αλέξανδρο Ένα, ο Αλέξανδρος Ένα την Λυδία Δύο, η Λυδία Δύο τον Αλέξανδρο Δύο, ο Αλέξανδρος Δύο την Δανάη Δύο, η Δανάη Δύο τον Κωνσταντίνο Δύο, ο Κωνσταντίνος Δύο την Λυδία Ένα και η Λυδία Ένα τον Κωνσταντίνο Ένα. Έτσι όμως έμεινε έξω από τον κύκλο η Δανάη Ένα η οποία πολύ φυσικά δήλωσε πως εκείνη θα προσέχει όλους τους άλλους.

Αυτό που ήξεραν σίγουρα τα παιδιά γιατί το είχαν μάθει καλά από τους μεγάλους είναι ότι «θέση ευθύνης» σημαίνει χρήματα. Πήραν λοιπόν τα χαρτονομίσματα της “Monopoly” και τα μοίρασαν ένα-ένα, στο τελευταίο γύρο όμως κάποιοι πήραν χαρτονόμισμα και κάποιοι όχι αλλά ενώ είχαν αρχίσει τα κλάματα και οι διαμαρτυρίες, η Δανάη Ένα βρήκε την λύση. Πήρε τα παραπάνω χαρτονομίσματα με το ακλόνητο επιχείρημα ότι αυτή είχε την ευθύνη όλων.

Αφού έγινε κι αυτό, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν γιατί δεν υπήρχε δράση στο παιχνίδι. Κάποια παιδιά είπαν να ξαναπάρουν τα κινητά αλλά η Δανάη Ένα δεν ήθελε να εγκαταλείψει το παιχνίδι και την προνομιακή της θέση, είχε λοιπόν την ιδέα να ρωτήσουν τη μαμά της τι να κάνουν.

Η οικοδέσποινα πάλι, είχε την ετοιμότητα να τους πει ότι στα καθήκοντα της «θέσης ευθύνης» είναι και η αξιολόγηση. Τους εξήγησε με απλά λόγια τι σημαίνει αξιολόγηση και κανένας δεν κατάλαβε τίποτα εκτός από την κόρη της που αντιλήφθηκε ότι αξιολόγηση είναι να κάνεις τη ζωή δύσκολη σε εκείνον που έχεις υπ’ ευθύνη σου.

Ο Κωνσταντίνος Ένα έπιασε επιτέλους το νόημα και έριξε μια σφαλιάρα σβουριχτή στον Αλέξανδρο Ένα που πήγε να βάλει τα κλάματα αλλά ξαφνικά του έκοψε κι έριξε μια ακόμη πιο σβουριχτή στην Λυδία Δύο που δεν έχασε καιρό και την άστραψε στον Αλέξανδρο Δύο και ούτω καθεξής μέχρι που έκλεισε ο κύκλος με συνεχώς αυξανόμενη την ένταση της σφαλιάρας.

Στο τέλος όλοι ήθελαν να κλάψουν για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση αλλά η Δανάη Ένα τους θύμισε ότι αυτή δεν είχε παίξει και αφού είχε την ευθύνη όλων τους θα έπρεπε απαραίτητα να μοιράσει σφαλιάρες. Εκεί όλοι τα χάσανε εκτός από τον Κωνσταντίνο Δύο που είχε πετάξει πρώτος την πίτσα στον κλόουν. Ο πιτσιρικάς σηκώθηκε και με ξαφνική κίνηση σφαλιάρισε δυνατά την Δανάη Ένα.

Αυτό ήταν το σύνθημα. Όλο το αδικημένο και καταπιεσμένο τσούρμο της πιτσιρικαρίας σηκώθηκε και έδωσε τα ρέστα του στο σβερκάκι της Δανάης Ένα που έκλαιγε απαρηγόρητη και φώναζε ότι αυτό δεν είναι δίκαιο και δεν είναι έτσι το παιχνίδι της αξιολόγησης.