Μου 'ρχεται και μου ξανάρχεται στο μυαλό η πικρή ατάκα του Τριπολίτη: Το αγαπημένο μας ποτό έγινε το κονιάκ. Γεράσαμε φίλε Κώστα και αποχαιρετάμε: Πρώτα ο Πάνος, μετά η Νίλντα, ο Χασιάκος, ο Αντρέας ο Τσαμήτας, ο Γιώργος. Και τώρα ο Νίκος.
Ο Νίκος, ο παθιασμένος αρχιτέκτονας, παραγωγικός, γεμάτος ιδέες πρωτοπόρες και λαμπρές. Μα πάνω απ' όλα άνθρωπος που ξεχείλιζε από αγάπη, την ουσία της εφήμερης ύπαρξής μας. Αγάπη για την γνώση, για την επιστήμη, για την τέχνη, για τη ζωή, για τον άνθρωπο.
Τον Νίκο τον ταλαιπώρησε για χρόνια η βασανιστική νόσος του Πάρκινσον. Τον ταλαιπώρησε πολύ αλλά δεν τον εξουθένωσε. Όπως ακριβώς έγινε με τον άλλο μεγάλο απόντα, τον Πάνο Κοκκαλιάρη. Ανεπανάληπτοι και οι δύο.
Ο Νίκος υπήρξε καλός πατέρας για την κόρη του Κατερίνα και καλός σύζυγος για την γυναίκα του Αφροδίτη-Μαρία. Μα το μεγαλείο της ψυχής του φάνηκε στην αγάπη του, την φροντίδα του και την αδιάκοπη στήριξή του στους γιους της Αφροδίτης και δικούς μου γιους, τον Έκτορα και τον Χρήστο. Ο Νίκος ήταν κάτι παραπάνω από δεύτερος πατέρας. Ήταν φίλος, ήταν μέντορας.
Θα σε ευχαριστώ για πάντα Νικόλα Ρόμπο. Και σε παρακαλώ φίλε να με επισκέπτεσαι πού και πού στα όνειρά μου να τα λέμε, γιατί πάντα ο διάλογος μαζί σου ήταν απόλαυση.
Ο Νίκος, ο παθιασμένος αρχιτέκτονας, παραγωγικός, γεμάτος ιδέες πρωτοπόρες και λαμπρές. Μα πάνω απ' όλα άνθρωπος που ξεχείλιζε από αγάπη, την ουσία της εφήμερης ύπαρξής μας. Αγάπη για την γνώση, για την επιστήμη, για την τέχνη, για τη ζωή, για τον άνθρωπο.
Τον Νίκο τον ταλαιπώρησε για χρόνια η βασανιστική νόσος του Πάρκινσον. Τον ταλαιπώρησε πολύ αλλά δεν τον εξουθένωσε. Όπως ακριβώς έγινε με τον άλλο μεγάλο απόντα, τον Πάνο Κοκκαλιάρη. Ανεπανάληπτοι και οι δύο.
Ο Νίκος υπήρξε καλός πατέρας για την κόρη του Κατερίνα και καλός σύζυγος για την γυναίκα του Αφροδίτη-Μαρία. Μα το μεγαλείο της ψυχής του φάνηκε στην αγάπη του, την φροντίδα του και την αδιάκοπη στήριξή του στους γιους της Αφροδίτης και δικούς μου γιους, τον Έκτορα και τον Χρήστο. Ο Νίκος ήταν κάτι παραπάνω από δεύτερος πατέρας. Ήταν φίλος, ήταν μέντορας.
Θα σε ευχαριστώ για πάντα Νικόλα Ρόμπο. Και σε παρακαλώ φίλε να με επισκέπτεσαι πού και πού στα όνειρά μου να τα λέμε, γιατί πάντα ο διάλογος μαζί σου ήταν απόλαυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου